Nedense bugün sabah biraz gergin uyandım. Fakat okulun olmadığı aklıma gelince bir gülümseme geldi. Yüzümü yıkamaya gidiyordum ki televizyondaki haber gözüme çarptı. Abi İstiklal Caddesi'nde canlı bomba patlamış; 2 kişi ölmüş, 7 kişi yaralanmıştı. Niye gergin uyandığımı anlamıştım. "Ülke nereye gidiyor?" diye düşünürken yemek yemeye başladım.
Her zamanki gibi de bugün de insanlık ölüyor. Üzgün olduğumu belirtmek istiyorum. Canım sıkkın. Ölen insanların annelerini, babalarını, akrabalarını, sevdiklerini düşündüm. Bende ki dertlerin küçüklüğünü gördüm. Utandım.
Dışarı çıkacaktım çünkü saçlarım artık aslan yelesine döndü fakat çıkmadım. Korkudan değil sıkıntıdan. İnsanın bir şey yapası gelmiyor şöyle bir günde. Tekrardan ünlülerin, büyük insanların söyledikleri "Bugün ölen insanlara Allah'tan rahmet, ailelerine sabır diliyorum." cümlelerini duyacağız. Bişey yapalım desek kafaları toprağa bakar.
Tek çare Sagopa Kajmer'in "Bağdat" şarkısını dinlemek sanırım. Bağdat'ta ölen insanlara yazan Yunus, bu şarkısıyla beni hüzünlendiriyor. "Bu memleket boş sepet." diyor şarkı da. Ben burda olanlar için dinliyorum ve iyice hüzünleniyorum. Sagopa candır.
Sanki olanlardan sonra odam daha karanlık, içim daha hüzünlü, beynim daha bulanık. "Artık bitti." cümlelerini duymak istiyorum insanların ağzından.
Anlayacağınız bu günüm, bensiz geçecek. Sadece üzülerek geçecek. Acaba diyorum herşeyin sona ermesi için insanların ölmesi mi gerek? Ama adaletsizlik diz boyu. İnsanlar değil insanlık ölüyor şerefsizim. Sigara kullanmadığım için dertlerimi de dökemiyorum. Onun yerine resim çiziyorum, müzik dinliyorum ya da çekirdek çitliyorum negzel.
Bu hafta da lanet sınav haftası. Lanet diyorum çünkü hepsi kötü geçiyor. (Sanırım ders çalışmadığım için. ) Bu dönem derslerim iyi geçer dedim ama bir değişiklik yok. Ben şaşırmadım. Sanırım zekiyim ama yapamıyorum. Life goes on.
Şimdi yeni bir resime başlayacağım ve heyecanlıyım. Pazar günü akşam İnstagram hesabım sametutal'da paylaşacağım bakarsanız sevinirim. Bu günlük bu kadar. Canınızı sevdiklerim, görüşürüz.
Samet, ne güzel sesleniş o 'canınızı sevdiklerim' :) çok hoşuma gitti. Güldürdün beni sağol.Samet duygularını karşında birisi var gibi dökmen, işte bu en güzeli...Hani, sanatçılar sahneye çıkmadan heyecan duyarlar ya.İşte ilk blog yazarken ben paylaşmaya gelince sıra,ellerim titrer, yayınla ya da paylaşı tıklarken sanki küçük çaplı bir bomba elimde patlıyor hissine kapılırdım. Bu arada küçük çaplı bomba!neden böyle tarif ettim ki ?...Sanırım sürekli bomba haberi almaktan.Aslında benim de patlayasım var artık da, yeter ki vatanım kurtulsun. Ama olmuyor Samet oğlum. Ben bile hiç ilgim yokken anladım artık siyaseti. Nasıl bir gidiştir ki bu bazı hasta kafalar yüzünden, geri vitesdeyiz düzine sayısı senedir? İstanbul'da sıra sanırım.İnşallah bir gün dilerim eski huzurlu günlere döneriz. Allah gençlerimizin, sabilerin hatırına vatanımızı muhafaza etsin.Diğer yazılarına gidiyorum şimdi. Sevgiler oğlum. Ece annen:)
YanıtlaSilOf be yemin ederim benim yazdıklarımdan kat kat güzel :)) sizi çok seviyorum.
SilBen de seni oğlum.Yeni başlıyoruz daha :)
YanıtlaSil