Çıkarlar Dünyasında Çıkış Yok

Selam güzel okuyucularım benim, ne yapıyorsunuz? Ben mi vallaha yazıyorum, çiziyorum pek yaptığım bir şey yok. Aranızda yaklaşık 500 kişi sessiz kalma hakkını kullanmayı ısrarla devam ettiriyor. Öyle olsun bakalım. Elbet bir gün patlar, konuşursunuz.

Farkında mısınız güvendiğimiz dosttan tutun da gönül verdiğimiz insanları çıkarlarımız için yanımızda barındırıyoruz. Hanginiz sebepsiz yere dostuna yanında olduğunu hissettirdi? Hanginiz sevdiğiniz kadına ilk önce cebindeki parayı değil de gönlünü açtı? Hangi kadın kalbe baş koydu? Hangileri küçük tek taşa değil de yarım ekmeğe göz yumdu? Hiçbiri..

Tabii ki bu her zaman böyle olmadı. Arkamıza bir dönüp baktığımızda ebeveynlerimiz hayata nasıl tutunmuş, nasıl konuşmadan halden anlamış anlayabiliriz. Yokluk içinde varlık çekmeyi bilen insanlar onlardır. Onlar için evladının başucunda olması Dünyalara bedel. Ama biz ders çıkaramıyoruz.

Gündüzleri perde, geceleri yorgan olan bir ipek parçasının altında yatan ve sadece kuru bir hasırın üstünde uyuyan Peygamber efendimiz (s.a.v.)'in dediği gibi: "İstemez misin ey Ömer! Dünya onların, Ahiret bizim olsun!"

Hayat bu kadar anlamlı ve basit. Bir o kadar da anlamsız ve zor. Çıkarlar Dünyası diyordum; gerçekten bu iğrenç insanlıktan kaçışımız yok. Çıkarı için evladını satan var! Çıkarı için sevdiğini söyleyen var! Çıkarı için Allah'a inandığını söyleyen mahlukatlar bile var! Yarabbim, bizi koru.

Her zaman ki gibi yine dağıldım; güler yüzlü bir açılış yaptık ama sonu yine karamsarlığa büründü. Doğrular hep kapkara fark ettiniz mi? Biz kirletiyoruz doğruları; çöp atmaktan bataklığa dönüşen doğrular artık bize doğrucu gelmiyor. Kendimizi kirlettiğimiz gibi, doğruları da yok ediyoruz.

Her zaman olduğu gibi, Sagopa Kajmer'in bir sözüne değinmek istiyorum: "Yoksulluk korkusuyla, ömrü servet peşinde harcayanda gördüm fakirliğin özünü." Evet cümlede çıkar kelimesi geçmiyor fakat cümleyi açarsanız çok şey fark edeceksiniz. İnsanoğlu yoksulluğu bile çıkarı için kullanır. Korkar birilerine yamanır. Acizleşir ve gurur sakız olur. Gün gelir senden istediklerini (çıkarlarını) suratına vurur, ağzını açamazsın. Çıkış yok.

Hadi söyleyin, aranızda kim çıkarları olmadan yaşıyor? Bakın ben mesela; yayına güzel bir başlık koyup girmenizi sağlıyorum ve tıklamadan para kazandığım için güzel okuyucularım diyorum. Basit ve yapmacık bir konuşma ile yazımı süslüyorum. Az önce doğruları size söylüyordum ama şimdi doğrular beni de bataklığa sürdü fark ettiniz mi? Size çıkış yok demiştim.

Ben, sen, ve tüm insanlık; kendi çıkarları için nefes alır. "İyiliklerimizin ne anlamı var o zaman?" Diyeceksin belki. Olmasını gereken şeyler ne zaman iyiliğe dahil oldu?

Güzel insanlar var, kabulümdür. Ama ben denk gelemedim. Sanırım güzel bir insan olmadığım içindir. Sakın çıkarlarınız ve hırslarınız yüzünden insanlara zarar vermeyin. Güzel olmak için çabalamayın. Güzel olun. İnsanlarla değil, hayatla yarışın. 17 yaşında olan bir ergenden bunları duymak size ağır gelebilir fakat aklım yaşımı aştı.

Anlayacağın bu yayınında çıkışı yok. Kaçtım ben, biraz burada dur da düşün. Sebepsizce yaptığım iyilikle, karşılığını beklediğim iyilik farkı nedir?