17 Dikiş İzi

Silinmek gerekir bazen. Gerçekten kaybolmak ister insan bir süreliğine. Fakat silmek, birşeyleri geride bırakabilir. İzler bırakabilir. Ama kaybolmak öyle mi? Yok olur. Hiç olmamış gibi yok olur. Bendeniz, biraz gitmek istedim. Bir şeyler yazıp birileriyle bunları paylaşmak bana çok özensiz geldi. Yazdıklarımı bir yerlerde saklayarak, onlara saygı duydum. Onları sadece var olmasını sağlayanla başbaşa bırakmak istedim.Yani kendimle.

Aslında bana sizi unutturan şey "kargaşa" oldu. İşin kötü tarafı kendimi de unutmama sebep oldu. Elimdeki kalemi öyle sert sıkıyorum ki sanki yazacaklarım daha beklenemeden unutulacak. Pek bahsetmedim ama burası benim bodrum katım. Üst katlarda bir sürü tantana çıktı haberin bile yok. O yüzden inemedim yanına kusura bakma. Burası da amma karanlık, biraz da soğuk. Bensiz ıssız kalmış, üzüldüm.

Kimse benim 17 yaşım olamaz. Ben buraya gelirken öyle bir kaza geçirdim ki, bugün doktorun dikişime 17. imzasıdır. Çok acıtıyor. Her iğne deliği beni öldürecek kadar ağlatıyor. Çünkü bu devamının geleceğinin bir habercisi. Şayet yara kapanmadan kaçmazsam yaralarıma kaç dikiş atılacak bilmiyorum. Gittiğim bu serüven bana daha ne kadar yaralar kazandıracak, onu da bilmiyorum. Tek bildiğim; sağ kalmayacağımdır. Her gün bir önceki günden daha kaskatı kesiliyorum. Siz hiç 17 yaşınızda 80'ni devirdiniz mi? Ben nakavt edeli çok oldu.  Kafamda birçok kişiyi öldürdüm, elime kan izi bulaştırmadan. Hepsinde de haklıydım. Ölmeyi idamlardan daha fazla hakediyorlardı. Günlük hayatınızda gördüğünüz o insanlar, mutlaka birilerini öldürmüşlerdir. Tek bir söze, tek bir darbeye, tek bir mermiye bakar her şey. Hayatınızı gözlerinizi ovuştururken kaybedersiniz. Bir gün güvendikleriniz nefret listenize eklenecektir, kimse bundan şüphe duymasın. Cesaretiniz varsa kafalara sıkın, hayallere değil. Kimse itiraz ettiğiniz bir hayatı yaşamayı bırakacak ya da övdüğünüz bir hayatı zorla yaşayacak zorunda değildir. Hayali olanın hayatı da olur. Kırıklıklardan ne zevk alıyorsunuz? Birilerinin hayali olamadıktan sonra güzel bir hayatınız olmuş, ne yazar ki?


Beli kırık ve ağlamak isteyen bir çocuk bugün. Bugün ilk düşüşüm. İlk yara izim. Annemin acısıyım ve hala da acılarıyım. Eminim ki beni doğurduğu için sevinçli bir kalbi yok. Neden olsun ki? Başarısızlıklarla dolu günler ve haftalar olan bir hayat sürüyorum, sürüklüyorum. Hayat acılı, tatsız tuzsuz devam ediyor. Birisi sanki içimden zevklerimi çalmış gibi. Sanki huysuzluklar yüklemiş gibi. Tam tamamlanmadım sanırım. Beni tamlayacak insanda buralardadır muhtemelen, eminim. Hissediyorum ve hayallere kapılıyorum. Kalbimdeki sofra ona da, size de yeter. Hayallerimden vazgeçirecek insanlardan uzak durursam, uzun bir serüven beni bekliyor. Fakat yıllar sonra buralara gelip gülmek istemiyorum. Çünkü insan o zaman kaybediyor. Geçmişe gülmek, ağlamanın bir diğer versiyonu.

Her neyse, bugün doğum günüm. Her zaman uyudum, bugünde öyle yapacağım. Çünkü doğmak, uyumaktır. Ve Zakkum ne diyor; "Uyuman gerekir, büyümen için." Uyumaktan kastım kafayı yastığa gömmek değildi yanlış anlamayın, gerçekten uyumak, düşümsemek.

Seni ve sizleri bir şarkıyla birlikte bırakıyorum. Umarım hepimiz şu fani Dünyadan daha fazla yara ve yara izi biriktirmeden göçeriz. Hayallerinizi takip edin.
Kötü İnsanları Tanıma Senesi - Sagopa Kajmer